ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΩΝ ΦΡΟΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΑΧΑΝΙΚΩΝ

Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΛΟ

Μια φορά ήταν ένας ζωγράφος που του άρεσε να ζωγραφίζει στην εξοχή.

Ένα πρωί, λοιπόν, παίρνει το καβαλέτο του, τα πινέλα του, όλα τα χρώματα του με τις παλέτες του και ξεκινάει για την εξοχή.

Φτάνει σε ένα μεγάλο κτήμα με πολλά δέντρα γεμάτα καρπούς. Στήνει το καβαλέτο του κάτω από ένα δέντρο και ξεκινάει να ζωγραφίζει τα δέντρα με τα φρούτα που έχουν επάνω τους.

Ξαφνικά συνειδητοποιεί ότι οι καρποί είναι άχρωμοι. Σκέφτηκε τότε τι χρώμα θα τους ταίριαζε. Δοκίμασε το ένα, δοκίμασε το άλλο, τίποτε δεν του άρεσε…

Όπως ήταν σκεφτικός, δεν πρόσεξε το καναρίνι που έκατσε  πάνω στον ώμο του. Τρομαγμένος όπως ήταν, τίναξε το πινέλο και έπεσε μια σταγόνα κόκκινο χρώμα πάνω σ’ ένα μήλο. Του άρεσε η εικόνα που έβλεπε και αποφάσισε πως το χρώμα του θα είναι κόκκινο.

Έτσι ξεκίνησε να τα χρωματίζει ένα ένα  και από τότε παρέμειναν όλα τα μήλα κόκκινα.

ΒΑΣΙΛΗΣ

Στα παλιά χρόνια ζούσε σε ένα χωριό μια οικογένεια, που είχε ένα αγοράκι. Δίπλα από το σπίτι τους υπήρχε ένας πελώριος κήπος. Μέσα στον κήπο είχε πολλά λαχανικά που τα καλλιεργούσε η μαμά και ο μπαμπάς του. Το αγοράκι  μια μέρα αποφάσισε να βοηθήσει τη μαμά του στον κήπο. Φυτέψανε πιπεριές, μελιτζάνες και φασολάκια και μετά το αγοράκι τα πότισε για να μεγαλώσουν.

Αργότερα είπε να φυτέψουνε και ντομάτες, που δεν είχανε και είπε στη μαμά του να τις φυτέψει μόνος του. Εκεί λοιπόν που τις φύτευε, τρύπησε  το δάκτυλό του από ένα αγκάθι, που είχαν τα χόρτα και άρχισε να τρέχει αίμα πάνω στα φυτά.

Όταν μετά από καιρό φύτρωσαν οι ντομάτες. Είδαν πως ήταν ολοκόκκινες όπως το αίμα του μικρού αγοριού.

ΚΛΕΑΝΘΗΣ 

Ήταν ένα άσπρο πράγμα σαν λαχανικό, που είχε πέσει κάτω από ένα δέντρο. Ένα παιδάκι έτρεχε και όπως έτρεχε το έσπρωξε . Τότε το είδε ο ήλιος και το έκανε κόκκινο με τις ακτίνες του.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Τα ροδάκινα του παππού  μου.

Στο χωράφι του παππού μου υπήρχε μια ροδακινιά, που έχει πολλά ροδάκινα. Το χρώμα τους όμως δεν  ήταν τόσο όμορφο. Ρώτησα τον παππού μου μήπως δεν την πότισε. Αυτός μου απάντησε ότι την πότιζε πολύ καλά.

Άρχισα να στεναχωριέμαι τότε, γιατί τα ροδάκινα δε θα ήταν νόστιμα όπως άλλες χρονιές.

Το ίδιο βράδυ είδα στον ύπνο μου ότι ο αέρας πήρε τους σπόρους  από τους ηλιόσπορους που είχε ο παππούς μου στο ίδιο χωράφι. Οι σπόροι αυτοί μετέφεραν το λαμπερό τους κίτρινο χρώμα και τότε η ροδακινιά γέμισε λαμπερά κίτρινα ροδάκινα.

Την άλλη μέρα που πήγα στο χωράφι του παππού μου, τα ροδάκινα ήταν μεγάλα και φαίνονταν πεντανόστιμα. Έφαγα ένα και μου άρεσε τόσο πολύ που τα ευχαριστήθηκα.

ΑΝΔΡΙΑΝΑ

Μια φορά και έναν καιρό σε ένα χωριό της Ελλάδας ζούσε ένα κοριτσάκι με την οικογένεια του. Το κοριτσάκι αυτό το έλεγαν Κοκκινοσκουφίτσα, γιατί πάντα  φορούσε κόκκινα ρούχα. Την Κοκκινοσκουφίτσα της άρεσε πάρα πολύ να τρώει μήλα. Έτρωγε τόσα πολλά, που αποφάσισαν να δώσουν στα μήλα το αγαπημένο χρώμα του κοριτσιού, που ήταν  το κόκκινο.

ΗΛΙΑΣ Χ.

Μια ηλιόλουστη μέρα ο Πέτρος έκανε ποδήλατο. Εκεί που οδηγούσε το ποδήλατο, πέφτει και σπάει το χέρι του, γιατί το ποδήλατο πάτησε μια πετρούλα. Πετάχτηκε το αίμα του μικρού παιδιού και έπεσε πάνω σε ένα δέντρο με μήλα. Από τότε τα μήλα έγιναν κόκκινα.

ΣΤΕΛΛΑ

ΝΤΟΜΑΤΑ

Κάποτε, πριν από πολλά χρόνια η ντομάτα ήταν άσπρη. Οι άνθρωποι την κορόιδευαν  και δεν έτρωγαν, επειδή ήταν χοντρή. Έτσι από την ντροπή της κοκκίνισε. Μια μέρα όμως οι άνθρωποι την δοκίμασαν και κατάλαβαν ότι ήταν νόστιμη. Από τότε οι ντομάτες είναι κόκκινες και πολύ νόστιμες.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΤΟΜΑΤΑΣ

Νομίζετε ότι μυστικά και ιστορίες έχουν να μοιραστούν  μόνο οι άνθρωποι!

Όχι, μπορεί να μην ξέω όλες τις ιστορίες των φρούτων και των λαχανικών, αλλά ξέρω την ιστορία της ντομάτας.

Μια φορά και έναν καιρό, πριν από πολλά χρόνια, υπήρχε ένα μεγάλο περιβόλι.  Το περιβόλι αυτό ανήκε σε ένα γεωργό. Ο γεωργός είχε μια κόρη πολύ καλή και καλόκαρδη. Βοηθούσε όλους τους φτωχούς ανθρώπους. Η κόρη του γεωργού αγαπούσε πολύ τις ντομάτες. Τις φρόντιζε, τις σκάλιζε, τις πότιζε, τις χάιδευε και τις τραγουδούσε.  Με αυτές  έφτιαχνε νόστιμα φαγητά, για αυτήν και τον πατέρα της, και από αυτά τα φαγητά έδινε και στους φτωχούς.

Μια μέρα καθώς τις περιποιούνταν, έκοψε  το δάχτυλό της. Το αίμα έπεσε στις ντομάτες  έγιναν κόκκινες. Από τότε οι ντομάτες είναι κόκκινες και ζουμερές.

ΑΘΗΝΑ

Η ΝΤΟΜΑΤΑ

Η ιστορία μας αρχίζει με ένα μικρό κορίτσι και μια γιαγιά, που πάνε μια βόλτα στο μποστάνι τους.  Εκεί η μικρή είδε πολλά λαχανικά όπως : μελιτζάνες, αγγουράκια, κρεμμυδάκια, μπρόκολα κ.ά. λαχανικά. Αλλά πιο πολύ της έκανε εντύπωση ένα φυτό με καταπράσινα φύλλα και με στρογγυλούς καρπούς. Τότε ρώτησε τη γιαγιά του.

- Ποιο είναι αυτό το φυτό, γιαγιά;

- Αυτό το φυτό, εγγονάκι μου, είναι η γλυκιά ντομάτα.

Τότε το μικρό κοριτσάκι είπε ότι δεν είχε ξαναδεί τόσο όμορφο στρογγυλό λαχανικό.

Η ντομάτα ντράπηκε  για τα πανέμορφα λόγια που είπε γι’ αυτήν και έγινε κατακόκκινη από τη χαρά της.

Από τότε οι ντομάτες έχουν κόκκινο χρώμα.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν δυο άνθρωποι που αγαπούσαν ο ένας  τον άλλο. Μια φορά πήγαν στην εξοχή και εκεί είδαν  ένα λαχανικό που ήταν άσπρο. Τότε το δοκίμασαν και οι δυο και λένε ότι από  την αγάπη τους ο ένας στον άλλο  έγινε κόκκινο και είναι η γνωστή σε όλους … ντομάτα.

ΗΛΙΑΣ

Μέσα σε ένα λαχανόκηπο υπήρχαν πολλές παπαρούνες και ντοματιές που ήταν πράσινες. Μια μέρα οι ντομάτες ρώτησαν τις παπαρούνες: Πώς έχετε  ένα τέτοιο καταπληκτικό χρώμα. Και εκείνες απάντησαν πως  κάνανε μια ευχή στη νεράιδα των λουλουδιών να τις κάνει κατακόκκινες. Κι τότε  οι ντομάτες έκαναν  την ευχή τους και έγιναν κατακόκκινες όπως και οι παπαρούνες.

ΦΩΤΕΙΝΗ

 Μια οικογένεια στον κήπο της έχουν ένα λαχανόκηπο με πολλά λαχανικά. Μια μέρα η μαμά είπε να φυτέψουν και μπανάνες, γιατί τους άρεσαν πάρα  πολύ. Όταν μετά από   καιρό οι μπανάνες ήταν έτοιμες το χρώμα τους ήταν ένα πολύ ανοιχτό κίτρινο. Η μπανάνα πήρε το χρώμα της από τον λαμπερό ήλιο της πατρίδας της και είναι πάντα κίτρινη.

ΙΩΑΝΝΑ