Όταν γράφεις έκθεση είναι σαν να οδηγείς ποδήλατο. Και να πώς!
Όταν σου χαρίσουν ένα ποδήλατο. ανεβαίνεις επάνω κι αρχίζεις να τρέχεις σαν τρελός: Όχι φυσικά. Κάθεσαι και σκέφτεσαι. Που να πάω; Κι αποφασίζεις να πας στο σπίτι του Σπύρου.
Και με την έκθεση το ίδιο. Όταν σου δίνουν ένα θέμα δεν ξεκινάς σαν τρελός: «άντε να γεμίσουμε μια κόλλα χαρτί». Κάθεσαι και σκέφτεσαι: Πώς να το αναπτύξω; Πώς να το γράψω; Πού θέλω να καταλήξω; Τι ακριβώς θέλω να πω;
Με το ποδήλατο αναρωτιέσαι: Πώς να πάω πιο καλά στον προορισμό μου; Απ' αυτόν τον δρόμο ή από κείνον; Ποιος είναι ο καλύτερος ή ποιος είναι ο πιο σύντομος; Το ζυγίζεις, το αποφασίζεις, βάζεις τα πόδια στα πετάλια, πιάνεις το τιμόνι και ξεκινάς.
Στην έκθεση, όταν αποφασίσεις πώς θα τη γράψεις, δε μεταχειρίζεσαι τα πόδια σου, αλλά τα χέρια σου. Τα βάζεις επάνω στο τετράδιο μαζί με το μολύβι σου και ξεκινάς. Τιμόνι στην έκθεση είναι το μυαλό που σε καθοδηγεί.
Στο ποδήλατο προσέχεις τις λακκούβες. Στην έκθεση λακκούβες είναι οι ανορθογραφίες και οι ασυνταξίες.
Όταν οδηγείς, προσέχεις τ' αυτοκίνητα και την κίνηση του δρόμου, το Σταμάτη και το Γρηγόρη. Στην έκθεση προσέχεις να γράφεις ωραία και απλά. Να βάζεις τελείες και κόμματα εκεί που πρέπει.
Για να μην είσαι μονότονος στην έκθεση, την πλουτίζεις με εικόνες με περιγραφές και με συζητήσεις. Με το ποδήλατο σπας τη μονοτονία μ' ένα τραγούδι, μ' ένα σφύριγμα. Ευχάριστο περιστατικό με το ποδήλατο είναι να κατεβείς στο περίπτερο ν' αγοράσεις σοκολάτα.
Όταν φτάνεις στον προορισμό σου με το ποδήλατο, πρέπει να κατεβείς. Αλλά όχι απότομα. Έτσι και στις εκθέσεις, αφού αναπτύξεις το θέμα, πρέπει να τελειώσεις, αλλά όχι απότομα.
Μην κάνεις απότομα φρεναρίσματα ούτε στις εκθέσεις ούτε στα ποδήλατα. Στο ποδήλατο πρέπει να σταματάς σιγά σιγά και να κατεβαίνεις με προσοχή και στην έκθεση να τελειώνεις πάντα με μια ωραία σκέψη ή με τα συναισθήματα σου, έτσι που σ' εκείνον που τη διαβάζει να μένει μια ωραία εντύπωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου